เนตรดวงดาว ณ โป๊กอิ๊ด

สมัยก่อนไม่มีใครไม่รู้จักโป๊กอิ๊ดโดยเฉพาะเด็กมอชอที่ชอบแสวงหาแหล่งของกินอร่อยและแปลก เดินทางตระเวนไปทั่วเมืองเชียงใหม่ยามค่ำคืนเพื่อบรรเทาความหิว ที่อ้างว่าจากการอ่านหนังสือบ้างละ จากความเครียดของการเรียนบ้างละ น้องเอ๊ย เรียนหนังสือน่ะสบายที่สุดในโลกแล้ว อ่านหนังสือเสร็จก็ไปสอบ แข่งกับตัวเอง โลกของการทำงานมันไม่ใช่แบบนั้น ลูกค้าจะเอานี่ เจ้านายจะเอาโน่น ช่วงเรียนหนังสือมันคือสวรรค์ ออกมาแล้วจะรู้

กลางคืนเป็นเวลาสุขสรรค์ของคนชอบกินในเมืองเชียงใหม่ เมืองนี้มีของกินอร่อยเหลือเฟือสาธยายไม่หมด โรงหมูหรือที่เรียกกันในหมู่นักศึกษามอชอว่าโป๊กอิ๊ดก็เป็นหนึ่งในของอร่อย ของแปลกลำดับแรกๆ แต่มันแฝงด้วยความโหด โหดแบบคนขวัญอ่อนต้องยอมแพ้

เมื่อก่อนตอนก่อนที่โรงฆ่าสัตว์จะถูกย้ายไปที่อื่น โรงฆ่าสัตว์เดิมจะอยู่เลยสุสานช้างคลานมุ่งหน้าถนนเชียงใหม่- ลำพูน หน้าโรงฆ่าสัตว์จะเป็นแหล่งที่ตั้งของเหล่าภัตตาคารซาดิสม์ จะไม่ซาดิสม์ได้ไง คนกินก็นั่งกินไป ข้างในก็ฆ่าหมูกันไป ทุบหมูเสียงโป๊ก หมูร้องเสียงอิ๊ด นั่นคือที่มาของชื่อโป๊กอิ๊ด

เมื่อก่อนเหล่าภัตตาคารซาดิสม์ขายของเหมือนๆกันหมดคือเครื่องในหมูทอด เครื่องในทุกชนิด ข้าวเหนียว น้ำพริกหนุ่ม น้ำพริกตาแดง น้ำพริกกะปิ ลาบคั่ว ส้มตำ แค่นั้นอย่างอื่นไม่มี จำได้ว่าเมนูโปรดของเพื่อนคือเครื่องในทอด ไส้กรอบแล้วเอาข้าวเหนียวมาจิ้มกับฟองน้ำมันที่ขอทางร้านมา กินไม่กลัวตายเลย สมัยเด็กขนาดนั้นมันไม่เคยคิดถึงโคเลสเตอรอล กินเอาอร่อยเท่านั้น

เดี๋ยวนี้พอโรงฆ่าสัตว์ย้ายไป ภัตตาคารซาดิสม์ก็กระจัดกระจายไป บ้างก็ล้มหายตายจาก เท่าที่ยังยืนยงคงกระพันอยู่ก็น่าจะเป็นร้านเนตรดวงดาวร้านนี้ จากกันไปเกือบยี่สิบปีตอนได้ข่าวจากเพื่อนว่าร้านนี้ยังอยู่ดีใจเกือบตาย เหมือนได้เจอพี่น้องที่พลัดพรากกันมานาน

ร้านเนตรดวงดาวย้ายจากหน้าโป๊กอิ๊ดมาอยู่ถนนกำแพงดิน ใกล้ๆกับร้านไก่ทอดเที่ยงคืนชื่อดัง ถ้าขับรถผ่านถนนศรีดอนไชย ผ่านสุริยวงศ์บุ๊คหรือโรงแรมแม่ปิงให้ชิดขวาเตรียมเลี้ยวขวาตรงแยกกำแพงดิน เลี้ยวเข้าไปประมาณ 150 เมตร ร้านเนตรดวงดาวจะอยู่ริมถนนด้านซ้ายมือ

เมนูของทางร้านมีมากขึ้น ที่เพิ่มขึ้นมาจากเดิมคือพวกไส้อั่ว หมูสามชั้นทอด คอหมูย่าง ไก่ทอด อะไรพวกนี้ สมัยอยู่หน้าโรงฆ่าสัตว์จะมีของสดๆลำเลียงออกมาจากโรงฆ่าสัตว์เพื่อคนซาดิสม์อย่างเราจะได้กินของสดเพิ่งตายไม่ถึงครึ่งชั่วโมง มนุษย์นี่เป็นสัตว์โหดร้ายที่สุด

เมนูที่ยังขึ้นชื่อของร้านนี้คือไส้กรอบทอด ไส้หมูหั่นเป็นชิ้นทอดกรอบเหมือนกระดาษ ไม่มีกลิ่นของไส้เลยแม้แต่นิด เวลาทานจิ้มกับน้ำพริกหนุ่มหรือน้ำพริกตาแดงที่ทำมาเป็นน้ำจิ้ม ทานกับข้าวเหนียวอร่อยอย่าบอกใครในสามโลกใกล้ๆนี้ สมัยก่อนเมนูโปรดก็จะมีไส้กรอบกับจิ้นทอด นั่นก็เอาเนื้อหมูสดๆ มาหั่นเป็นชิ้นเล็กๆแล้วทอดให้แห้ง วิธีการไม่ยุ่งยากอะไรแต่ความพิเศษมันอยู่ที่ความสดของหมู ตอนนี้เมนูนี้หายไปแล้วเหลือแค่หมูสามชั้นทอดซึ่งมันก็ธรรมดา อย่างอื่นก็มีตับทอด กระเพาะหมูทอด ไส้ทอดและอื่นๆของเครื่องในทอด เวลาทานก็ถ้าไม่จิ้มน้ำพริกหนุ่มก็น้ำพริกตาแดง บางคนก็ชอบน้ำจิ้มกะปิ

ลาบคั่วร้านนี้ก็เป็นอีกอย่างที่มีชื่อ มีทั้งลาบดิบ ลาบสุก ลาบทางภาคเหนือจะใส่ขี้เพี้ย สีดำๆขมๆ แต่ว่าหอมเครื่องเทศโรยหน้าด้วยหอมทอด ไม่รู้สินะ ยังไงก็เป็นแฟนลาบอิสานมากกว่า มันเปรี้ยว มันเผ็ดสะใจดี

สมัยนี้ไม่รู้ว่ายังจะขอฟองน้ำมันได้อีกหรือเปล่า แต่อย่าเลยเกรงใจหมอกับเกรงใจสุขภาพ เดี๋ยวมันจะจุกอกตายก่อนวัยอันควร

ส้มตำเป็นอีกทางเลือกที่ทานสำหรับแก้เลี่ยน ส้มตำร้านนี้รสชาติจัดจ้าน ไม่ได้อร่อยโลกแตกแต่นำมาตัดเลี่ยนจากเนื้อสัตว์ทอดได้อย่างดี ส้มตำไทยใส่ปูเป็นตัวเลือกชั้นดี หรือถ้าจะตำใส่ปลาร้าก็ไม่ว่ากัน ส้มตำแกล้มด้วยไข่ต้มยางมะตูมหรือปลาทูทอดที่ทางร้านมีขายก็เป็นทางเลือกที่ใช้ได้

เดี๋ยวนี้ร้านนี้ล้ำหน้าขึ้น มีขายอาหารกึ่งอาหารอิสาน มีพวกต้มแซบทั้งเนื้อ ทั้งหมูและเอ็น ลบคอนเซ็ปท์โป๊กอิ๊ดหน้าโรงหมูไปเกือบหมด ตอนนี้กินไปฟังเสียงรถวิ่งไป ไม่มีอีกแล้วเสียงทุบหมู เสียงหมูร้อง นึกไปก็เสียดาย ก็เพราะโป๊กอิ๊ดเป็นหนึ่งในซิกเนเจอร์ของเชียงใหม่ ที่เมื่อญาติสนิทมิตรสหายที่ไหนมาเยี่ยมก็ต้องพาไป คิดว่า ณ บัดนี้ ต้องบอกว่า ลาก่อนโป๊กอิ๊ด เธอจะถูกจดจำไว้